Алсын газар би алхаж явна
Амьдралын зам урт, мөрөөдөлд хязгаар үгүй
Гэвч зүрхний гүнд үргэлж нэг дуу цууриатна
Тал нутгийн салхи намайг эргэж дуудна
Ээжийн чанасан сүүтэй цайны үнэр
Өглөөний нарнаар цацран харагдах уулсын орой
Хүүхэд насны инээд, эгчийн эвийлэн дуудах хоолой
Эд бүгд миний чихэнд үргэлж тодхон байна
Гадаад далайгаар тасралтгүй аялавч
Нутаг усны үнэр шиг ойрхон мэдрэмж алга
Хотын гэрэл чимэглэл, их чимээ гайхам
Талын нам гүм надад илүү эрхэм
Өргөн хээрийн цэцэгсийн өнгө
Зөөлөн салхиар хөдлөх өвсний аялгуу
Тэр бүгд миний сэтгэлийн утсыг хөндөж
Санаанд минь үргэлж аялгуу болон эгшиглэнэ
Эх орон гэдэг зөвхөн газар шороо биш
Эргэх наран дор үл тасрах итгэл юм
Намайг үргэлж түшиж байдаг эх нутгийнхаа гэрлийг
Холын тэнгэрээс ширтэхдээ би мэдэрдэг
Тиймээс би хаана ч, хэчнээн хол байсан ч,
Зүрх сэтгэлдээ үргэлж нутагтайгаа хамт алхана
Учир нь эх орон гэдэг бол
Хэзээ ч мартагдашгүй, сэтгэлийн минь гэр
